کاغذ اسکناس ، پول کاغذی را چینی‌ها باب کردند؛ هر چند در تاریخ معاصر از چشم بادامی ها بعید است ایده اولیه تولید کالایی از خودشان باشد اما تاریخچه پول کاغذی از چین شروع می‌شود و باید گفت که اسکناس برای اولین‌بار در اواخر قرن دهم در چین به چاپ رسید.
کاغذ اسکناس ، پول کاغذی را چینی‌ها باب کردند؛
در ایران، پول کاغذی از زمان فتحعلی‌شاه وارد داد و ستدهای مردم شد. اولین بانکی که چاپ اسکناس در ایران را برعهده گرفت، بانک جدید شرق بود که مرکزش در لندن قرار داشت و اسکناس های چاپ شده توسط این بانک در بانک بازرگانی ایران منتشر می‌شد. در سال۱۲۶۷ هجری قمری، امتیاز چاپ اسکناس از بانک جدید شرق به بانک شاهی واگذار شد.
بانک شاهنشاهی ایران، طبق قرارداد رویتر حق انحصاری نشر اسکناس را داشت، اما چاپ اسکناس همچنان در بانک جدید شرق انجام می‌گرفت تا اینکه مجلس در سال ۱۳۱۰ شمسی حق چاپ اسکناس را به مدت ۱۰ سال به بانک ملی داد و بعد از تاسیس بانک‌مرکزی، حق انتشار اسکناس به بانک مرکزی داده شد.
البته در آن زمان هم، ایران اسکناس مورد نیاز خود را به کشورهای خارجی اغلب به انگلیس سفارش می‌داد تا اینکه با راه‌اندازی کارخانه تولید کاغذ اوراق بهادار از سال ۶۷ به بعد، اسکناس روی کاغذهای تولید کشور به چاپ رسید. با این حال، برخی از کارشناسان مدعی‌اند ایران هنوز تحت لیسانس کشورهای خارجی اسکناس مورد نیاز کشور را چاپ می‌کند که عملا تفاوتی با خرید اسکناس از کشورهای خارجی ندارد.
«تکاب» مخفف کارخانه تولید کاغذ بهادار است؛
که در آمل و در نزدیکی منطقه‌ای به نام «چمستان» قرار دارد. کارخانه تولید کاغذ اسکناس، متعلق به بانک‌مرکزی است و تمام اسکناس‌های کشور هم با استفاده از کاغذ کارخانه تکاب در چاپخانه‌ای که آن هم متعلق به بانک‌مرکزی است و در خیابان پاسداران تهران واقع شده، به چاپ می‌رسد. طبق اعلام بانک‌مرکزی، تمام اسکناس‌های کشور در داخل تولید می‌شود و از همان سال ۶۷ ایران با هیچ کشوری قرارداد نشر اسکناس ندارد.
محمد هادی مهدویان، کارشناس مسایل اقتصادی و بانکی، هم در این‌باره می‌گوید: «پس از تاسیس کارخانه کاغذ آمل، صددرصد اسکناس‌ها در داخل کشور منتشر شدند. البته یکسری از موارد امنیتی مورد استفاده در اسکناس هنوز هم وارداتی است. به گفته کارشناسان، خمیر کاغذ اسکناس قبل از خود کفا شدن از یک شرکت سویسی وارد کشور می‌شد و برخی‌ها معتقدند قاب طراحی اسکناس هنوز هم از خارج از کشور تهیه می‌شود.»
قبل از سال ۶۲، حتی طراحی اسکناس‌ها نیز در خارج از کشور انجام می‌شد؛ به طوری که ایران فقط علایم فرهنگی- هنری ایرانی را که باید روی اسکناس‌ها درج می‌شد، به تولیدکننده سفارش می‌داد اما در حال حاضر، در بانک مرکزی اداره کلی به نام «تولید اسکناس و مسکوک» وجود دارد که تمامی امور طولانی مربوط به چاپ و توزیع اسکناس را انجام می‌دهد.
در خمیر کاغذ اسکناس‌ها، موارد امنیتی مختلفی وجود دارد که نشان‌دهنده اصل بودن اسکناس است و این ویژگی‌ها که با چشم غیر مسلح دیده نمی‌شود، اصل را از تقلبی نشان می‌دهد که گفته می‌شود هنوز هم برخی از این موارد امنیتی از خارج از کشور وارد می‌شود.
کامران صداقت، کارشناس مسایل بانکی و اقتصادی کشور، درباره خود کفا بودن کشور در بحث تولید اسکناس مورد نیاز خود، می‌گوید: «هر چند هیچ سفارشی از خارج کشور برای تامین کاغذ اسکناس مورد نیاز نداریم اما تحت لیسانس‌بودن یک کشور دیگر با واردات تفاوت چندانی ندارد.»
او ادامه می‌دهد: «متاسفانه در بحث تامین اسکناس کشور هنوز خودکفا نیستیم و کشورها با تحت لیسانس قرار دادن یک شرکت دیگر، در واقع صادرات خود را توسعه می‌دهند. وقتی هزینه نیروی انسانی بالا می‌رود بهترین روش برای درآمدزایی تحت‌لیسانس قرار دادن شرکت‌های خارجی و توسعه صادرات است برای کشور ما که در بحث تولید کاغذ تحت لیسانس یک کشور دیگر قرار گرفته است، فرقی با واردات کاغذ ندارد.»
به طور متوسط هر پنج سال یک بار یک دور هزینه کامل برای چاپ اسکناس صرف می‌شود، می‌گوید: «هر چند رقم دقیقی از هزینه چاپ هر قطعه اسکناس وجود ندارد، اما می‌توان تخمین‌هایی زد؛ این هزینه تقریبا ۶۰ الی ۸۰ تومان است که گاهی به صد تومان هم می‌رسد. بنابراین چاپ هر قطعه اسکناس با این رقم صرفه اقتصادی ندارد.»
«در حال حاضر هشت میلیارد قطعه اسکناس در کشور وجود دارد که ۱۰ درصد آن فرسوده است و باید برای امحا به بانک‌مرکزی برگردد و بازسازی شود.»
در زمان ریاست بهمنی در بانک مرکزی، اصرار به اجرای طرحی وجود داشت که بر اساس آن، ایران چک ها به اسکناس تبدیل می‌شدند و به جای ایران چک‌های ۵۰ هزار تومانی، اسکناس های ۵۰ هزار تومانی تولید و توزیع شود.
هر چند طرح درشت شدن اسکناس ها که به باور برخی از کارشناسان و مسئولان با افزایش نرخ تورم همراه بود، به اجرا نرسید اما توجیه بانک‌مرکزی این بود که تولید اسکناس ۵۰ هزار تومانی بسیار مقرون به صرفه‌تر از ایران چک ۵۰ هزار تومانی است چون هم در هزینه چاپ صرفه‌جویی می‌شود و هم اینکه به جای تولید ۵ قطعه اسکناس ۱۰ هزار تومانی، یک قطعه اسکناس ۵۰ هزار تومانی تولید می شود.
صداقت با بیان اینکه در سال‌های ۹۱ و ۹۲ هزینه چاپ هر قطعه اسکناس حدود صد تومان بود، می‌گوید: «هزینه چاپ اسکناس ها در مقابل ایران چک‌ها بسیار مقرون به‌صرفه‌تر است و بانک‌مرکزی هزینه زیادی را صرف تولید ایران چک‌ها می‌کند.»
او با اشاره به هزینه سالانه تولید اسکناس، می‌گوید: «اسکناس‌هایی که باید در کشور بازسازی شوند، شامل هشت میلیون قطعه می‌شود که اگر این هشت میلیون را در هزینه تولید هر اسکناس که صدتومان است ضرب کنیم، می‌بینیم که بانک‌مرکزی هر ساله هزینه زیادی را برای تولید اسکناس در کشور که آن هم تحت‌لیسانس کشور دیگری است، متحمل می‌شود.»
چاپ اسکناس در ایران علاوه بر اینکه غیر اقتصادی است، عامل انتقال ۷۰ نوع بیماری در بین مردم است. با توجه به اینکه متوسط گردش اسکناس در ایران پنج تا شش سال و از متوسط عمر گردش در کشورهای پیشرفته بیشتر است، بنابراین انتشار آلودگی بیشتر خواهد بود.
منبع: سایت paperandwood.com
دیدگاهتان را بنویسید